Voor wie de Italiaanse scene niet meteen van dichtbij volgt: Alex Savelli is een songschrijver die zich met evenveel gemak in de rock beweegt als hij folk speelt. In de loop der decennia heeft hij een faam en een reputatie opgebouwd, die zijn persoon ver overstijgen: van Pelican Milk tot zijn semi-akoestische samenwerking van vorig jaar met NoStress: overal duik zijn naam op en waar “Doing Nothing” van vorig jaar nog een plaat was, die klaar was voor de Corona-crisis in alle hevigheid toesloeg, en ervoor zorgde dat alle geplande concerten in het water vielen -zelden was een plaattitel zo profetisch-, is deze nieuwe “Italian Kidd” -let op de twee d’s- opgenomen in volle pandemie,met een heel aanzienlijke inbreng vanIvano Zanotti, A.K.A. “The Big Drummer”, aan kerel met zestien handen en voeten, die het best en het vaakst gedijt in de stevige rock en die in gewone tijden de vellen beroert bij Loredana Bertè en bij Luciano Liguabe. Dat zijn namen die misschien niet meteen veel oproepen bij gewone mensen zoals u en ik, maar in de Italiaanse rockscene wel staan als een huis. De heren kennen elkaar al even en ze besloten twee jaar geleden samen wat te doen omdat ze vaststelden dat ze elkaar feilloos aanvoelen.

Dat blijkt overvloedig op deze bijzondere Covid-plaat, waar songs opstaan met titels als “The Bat from Wuhan”, wat meteen aangeeft in welke richting we moeten gaan zoeken. eer nog dan andere mensen hebben muzikanten behoefte aan ontmoeting met verwante zielen en, omdat de Coronamaatregelen het onmogelijk maakten concerten of festivals te spelen. Savelli en Zanotti besloten dus een aantal bevriende zangers en muzikanten beurtelings uit te nodigen naar de vertrouwde Tower-studio in Bologna en zo komt het dat je een tientel zangers en zangeressen aan het werk kunt horen op deze plaat, die met haar 15 tracks net onder de 75 minuten afklokt.

Doorgaans vind ik een plaat van dergelijke speelduur een beetje lastig om beluisteren, maar door de variatie aan zangpartijen, lukt het meer dan aardig om deze lange zit zonder moeite uit te luisteren. Zanotti mag zijn veelzijdige drummerskunsten de heleplaat door etaleren en Savelli componeerde niet alleen: hij speelt ook gitaar, bas en toetsen op zowat alle nummers. Dit is dus een plaat van een ge-augmenteerd duo: de zang komt van mensen als Luca Fattori, Massimo Danieli, Nostres-kompaan Jeanine Heirani,Michele Menichetti van La Gabbia, Teresa Iannello (van I Koko), Lorenzo Giovagnoli van Odessa, Valentina Gerometta van Zois. Francesco Grandi en Omar Macchione van Quintessence, Frederick Livi van Crownheads en, last but not least, Luciano Luisi van Banabastard, die de plaat mag afsluiten met het nummer dat er op alle vlakken uitspringt, “Non siamo Soli”, een waarheid als een koe, waar mensen in deze onzekere tijden af en toe aan herinnerd moeten worden.

Samenvattend: Savelli en Zanotti zijn twee heel bijzondere kerels uit de stevige rock, die hier een heel sterke plaat uitbrengen, waarvan, merkwaardig genoeg, de enige rustige track de grootste maar niet de enige uitschieter is.

(Dani Heyvaert)